Η Λήμνος μας

Κατά τον Όμηρο η Λήμνος είναι «Οἱ γαιάων πολὺ φιλτάτη ἐστὶν ἁπασέων» μία οχυρωμένη και καλοχτισμένη πόλη, της οποίας της έτρεφε την πιο μεγάλη αγάπη. Για εμάς και για όλους τους Λημνιούς η Λήμνος είναι «ἡ γαῖα» της καρδιάς μας.

Ονόματα όπως Αιθάλεια (από την αιθάλη του ηφαιστείου της), Ανεμόεσσα (από τους ισχυρούς ανέμους που πνέουν στην περιοχή), Αμπελόεσσα (από τους εκτεταμένους αμπελώνες της), είναι μόνο μερικά από αυτά που χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν κάποιο χαρακτηριστικό της.

Με έντονες εναλλαγές εικόνων και χρωμάτων ανάλογα την εποχή, όπως το χρυσό των ηλιοκαμένων σιτηρών του καλοκαιριού ή τα πολύχρωμα χωράφια της άνοιξης ή το λευκό της Αλυκής λίμνης (τη μεγαλύτερη φυσική αλυκή στην Ελλάδα), η Λήμνος μοιάζει να αλλάζει πολλά πρόσωπα.

Με σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους, εντυπωσιακούς αμμόλοφους, με τα γραφικά χωριά και τις πετρόχτιστες μάντρες, με τα καταγάλανα νερά και τις αμέτρητες παραλίες μα πάνω από όλα μία «γαῖα» φιλόξενη και μυστηριώδης που υπόσχεται μοναδικές εμπειρίες στον επισκέπτη της.

Το ηφαιστειογενές της έδαφος και η θαλασσινή της αύρα προσδίδουν μια ιδιαίτερη γεύση στις κορυφαίες πρώτες ύλες που παράγει, όπως είναι το θυμαρίσιο μέλι, τα σιτηρά, τα αρωματικά φυτά, το σταφύλι και γάλα από τα οποία φτιάχνονται μοναδικά τοπικά προϊόντα, τα περισσότερα εκ των οποίων παρασκευάζονται ακόμα και σήμερα με παραδοσιακό τρόπο. Επίσης, γνωστά είναι τα παξιμάδια, το αλεύρι και τα «φλωμάρια» (τοπικές χυλοπίτες), τα τυριά «μελίχλωρο», «κασκαβάλι», «καλαθάκι», το κρασί λευκό και κόκκινο και κάποια παραδοσιακά γλυκά, όπως τα «βενιζελικά» (κεράσματα με λευκή επίστρωση γλυκιάς βανίλιας και σοκολατο-αμυγδαλένια γέμιση) και οι «σαμσάδες» (σιροπιαστό γλυκό με φύλλο και σουσάμι).